In de lente van 2014 was ik anderhalve week in Seoel, Zuid-Korea. En daar weten ze, net als in veel andere Aziatische landen, heel goed wat lekker eten is. In Korea maakte ik kennis met kimchi, bulgogi en bibimbap. Koreaans barbecueën was ook nieuw voor me. Street food was er in overvloed in de Zuid-Koreaanse hoofdstad. Er ging een heerlijke wereld voor me op. Helaas had ik onvoldoende tijd om alles te proberen.
Koreaans eten kan ook gewoon buiten Korea. New York biedt verschillende opties, van fine dining tot casual dining. Jungsik is een bekend voorbeeld uit de eerste categorie. Het restaurant, dat ook in Seoel zit, is onderscheiden met twee Michelinsterren. Mooi. Maar dat betekent ook dat het restaurant niet goedkoop is. Zijn er andere opties? Zeker weten. Ik vind Atoboy het interessantst.
Het restaurant, dat een unieke industriële en moderne look heeft, staat in Midtown Manhattan en werd vorige zomer geopend door Junghyun Park en zijn vrouw, Ellia. Park, geboren en getogen in Seoel, was chef de cuisine bij Junsik voordat hij zijn eigen restaurant opende.
De gerechten, die op de kaart worden omschreven als Korean-style tapas dishes, zijn niet ontzettend traditioneel. Het zijn redelijk progressieve creaties. Inspiratie haalt de chef-kok uit traditionele Koreaanse kookboeken, maar net zo goed uit één van de landen die hij heeft bezocht.
Alle achttien gerechten op de kaart lijken me lekker. Ik zie niets wat ik níet wil. Mazzel dat Will er is. De hartelijke kelner straalt één en al plezier uit, toont veel interesse en neemt ruim de tijd. Ik voel me ontzettend welkom. Hij kan maar moeilijk begrijpen dat ik, een Nederlander, ‘zijn’ restaurant heb weten te vinden. De Amerikaan voelt zich vereerd en is zichtbaar trots. Will is niet alleen vriendelijk, maar heeft ook verstand van zaken. Hij licht de kaart toe, voorziet me van advies en helpt me kiezen. Ondertussen probeer ik een simpele snack: krokant zeewier. Erg lekker.
Het concept is simpel: kies drie gerechten. De prijs, 36 dollar, staat vast. Een kom rijst is inbegrepen. Neem van mij aan dat die prijs net niet als stelen voelt.
Ik begin met een goede, erg smeuïge rundertartaar. Dat is een veilige en enigszins on-Koreaanse optie, maar Will raadde de tartaar aan en hij heeft geen woord gelogen. In het gerecht is oester verwerkt, maar ik kan niet ontdekken op welke manier dat nou precies gedaan is. De aardappelchips zijn heerlijk en zijn vooral qua textuur een aanwinst voor het gerecht.
Het vegetarische gerecht met aardpeer, oesterzwam, zwarte truffel en sinaasappel is hét bewijs dat het helemaal niet noodzakelijk is om altijd maar een hoofdrol te reserveren voor vlees of vis. De zwarte truffel is op de kaart aanweziger dan op m’n bord, maar dat mag de pret niet drukken. Dit is gewoon een uitstekend bereid, gebalanceerd gerecht dat fantastisch smaakt.
Als laatste krijg ik octopus met chorizo en kimchi. De peterselie komt in de vorm van een lekkere, smaakvolle olie. De tentakel van de octopus is in schijven gesneden en in een cirkel gedrapeerd. Wederom een heerlijk gerecht. De inktvis is iets minder bekwaam bereid dan bij Via Carota, of het weekdier is gewoon van iets mindere kwaliteit. De combinatie van smaken en texturen compenseert dat echter ruimschoots.
Je bent in New York? Fantastisch. Ga zo snel mogelijk, maar vergeet niet te reserveren. Neem sowieso het gerecht met aardpeer, oesterzwam, zwarte truffel en sinaasappel. Als ik uitgegeten ben bij Atoboy, ga ik naar Aquavit. In deze post heb ik uitgebreid beschreven wat ik van dat restaurant vind.
